Inhoud
- De stedelijke legende legde uit
- Waarom is Lavender Town zo griezelig?
- Sorteren door de mythen
- De waarheid over Lavender Town Syndrome
De stedelijke legende legde uit
Als je een Pokémon-fan bent en een frequente internetgebruiker hebt, heb je misschien de term 'Lavender Town Syndrome' gehoord. De vrolijk klinkende aandoening is eigenlijk een stedelijke legende over een griezelig deuntje in Pokémon Red and Green voor de Nintendo Game Boy. Het paar games dat voor het eerst in 1996 in Japan werd uitgebracht en later in Noord-Amerika werd uitgebracht als Pokémon Red en Blue. Het lied in Lavender Town zou kinderen ziek hebben gemaakt toen ze het hoorden - en in extreme gevallen zou het hen ertoe hebben aangezet zelfmoord te plegen.
Lavender Town Syndrome is ook bekend als Lavender Town Tone, Lavender Town Conspiracy en Lavender Town Suicides.
Waarom is Lavender Town zo griezelig?
Pokémon Red / Green zetten spelers er uiteindelijk toe aan om Lavender Town te bezoeken, een klein dorp dat dienst doet als Pokémon-kerkhof. Het is om meerdere redenen een verontrustende plek.
Om te beginnen zijn Pokémon typisch schattige en vage beestjes, dus we denken niet na over hun sterfelijkheid als we niet gedwongen worden (wanneer Pokémon vechten, maken ze elkaar alleen maar "flauw"). Lavender Town is ook de thuisbasis van Pokémon Tower, een griezelig bouwwerk dat wordt achtervolgd door de geest van een vermoorde Marowak terwijl hij zijn baby verdedigde tegen Team Rocket. Ten slotte is de themamuziek van Lavender Town een beetje spookachtig, en rond dit deuntje is het Lavender Town Syndrome gebaseerd.
Sorteren door de mythen
Volgens de legende werd het Lavender Town Syndrome geboren toen ongeveer 100 Japanse kinderen van 10 tot 15 jaar oud stierven, zichzelf ophingen of zichzelf verminkten een paar dagen na de release van Pokémon Red / Green. Andere kinderen klaagden vermoedelijk over misselijkheid en hevige hoofdpijn.
'Officials' ontdekten uiteindelijk dat kinderen zichzelf pijn deden of zich ziek voelden na het luisteren naar de achtergrondmuziek van Lavender Town. De stedelijke legende zegt dat het originele Lavender Town-thema een hoge toon bevat die kinderen dwingt om hun verstand te verliezen. Aangezien ons vermogen om hoge tonen te horen afneemt naarmate we ouder worden, zijn jonge kinderen bijzonder vatbaar voor de vloek van Lavender Town.
Sommige versies van de stedelijke legende zeggen dat de spelregisseur, Satoshi Tajiri, expliciet de toon in de rode versie van het spel wilde hebben om kinderen die het over groen verkozen, te 'irriteren' (de stedelijke legende biedt ook een lange verklaring voor de veronderstelde afkeer van Satoshi de kleur rood dankzij gewelddadige ontmoetingen met pestkoppen). Bijna elke versie van de stedelijke legende beschuldigt Nintendo ervan de zelfmoorden te verdoezelen om de onschuld en populariteit van de Pokémon-franchise te beschermen.
De legende concludeert dat Nintendo de Lavender Town-muziek heeft gewijzigd voor de Engelstalige release van Pokemon Red / Blue, wat waar is. Het Lavender Town-thema van Noord-Amerika klinkt beslist iets minder 'hard' en schel dan dat van Japan, hoewel het helemaal niet ongebruikelijk is dat de muziekcomposities van een game veranderen wanneer deze is gelokaliseerd voor markten buiten Japan.
De waarheid over Lavender Town Syndrome
Onnodig te zeggen dat het Lavender Town Syndrome niet echt is. De originele Lavender Town-muziek zal je niet gek maken, en ook geen andere versie van de melodie.
De meeste grimmige verhalen bevatten echter een stukje waarheid en het lijkt erop dat zelfs Pokémon zijn duistere kant heeft. In 1997 haalde een anime gebaseerd op de franchise de krantenkoppen toen flitsende beelden uit de aflevering "Dennō Senshi Porygon" ("Computersoldaat Porygon") aanvallen veroorzaakten bij meer dan 600 Japanse kinderen. Hoewel de meeste kinderen in orde waren, moesten er twee voor een langere periode in het ziekenhuis worden opgenomen en werd de Pokémon-anime een paar maanden uit de lucht gehaald.
De zogenaamde "Pokémon Shock" vormt een solide basis voor de Lavender Town-mythe. Wat is tenslotte sinister dan gevallen van een populaire tv-show of een game die beelden of muziek uitzendt die kinderen kunnen kwetsen zonder ze zelfs maar aan te raken?
Plus, gezien de ongewoon griezelige atmosfeer van Lavender Town - de dode Pokémon, de spookachtige toren, de moeder Marowak die stierf terwijl ze haar kind verdedigde, en de muziek die weliswaar doet klinkt als een klok die tikt naar een onvermijdelijk einde - de rest van de legende schrijft zichzelf praktisch.
